Kiedy ząb kwalifikuje się do leczenia kanałowego?

Leczenie kanałowe to metoda leczenia nieodwracalnych zapaleń zęba. Miazgę zmienioną chorobowo usuwa się z zęba, po zdezynfekowaniu i oczyszczeniu powstałego ubytku zastępuje się go specjalnym wypełnieniem. Zazwyczaj terapia tego typu wykonywana jest podczas jednej wizyty u dentysty, niekiedy rozkłada się procedurę na dwie wizyty. W takim przypadku dentysta często zakłada na ząb opatrunek i dopiero, gdy lek zadziała - już w trakcie drugiej wizyty kończy zabieg. Choć leczenie kanałowe zęba wiąże się ze sporym dyskomfortem, to wykonywane przez wykwalifikowanego stomatologa nie musi być bolesne. Dodatkowo, często zdarza się, że niestety stan zęba uniemożliwia zastosowanie innych środków terapeutycznych poza leczeniem kanałowym. Jeszcze przed postawieniem diagnozy przez dentystę można na podstawie obserwacji zęba i jego okolicy określić ewentualność konieczności leczenia kanałowego. Do podstawowych symptomów wskazujących to są:

• nadwrażliwość na ciepłe i chłodne napoje znacznie się nasila,
• ból zęba nasila się przy gryzieni i uciskaniu,
• zmiana kolorytu pojedynczego zęba,
• opuchlizna i zaczerwienienie dziąsła wokół bolącego zęba.

Leczenie kanałowe zęba a badania

Wystąpienie symptomów związanych często z leczeniem kanałowym zęba nie są jeszcze pewnym zwiastunem takiej metody leczenia. Ostateczne zdanie ma w tej kwestii lekarz stomatolog, a on swoją diagnozę musi dodatkowo często oprzeć o specjalistyczne badanie. Podstawowym kwalifikatorem do leczenia kanałowego jest zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, a by to stwierdzić lekarz zaleca zazwyczaj wykonanie badania RTG. Co ważne, nawet zęby nie wykazujące objawów bólowych mogą być objęte zapaleniem i one również kwalifikują się do leczenia kanałowego. Z kolei wyklucza się leczenie kanałowe, gdy ząb, pomimo wskazań, znajduje się zbyt blisko naczyniaka krwionośnego lub guza nowotworowego.